20-9-2010 Jazz by the Sea
Jazz by the sea
Het kan weinigen ontgaan zijn dat van het afgelopen weekend aan de Walcherse kust een jazzweekend gemaakt werd. Overal muziek met als grootste trekpleister ons buurdorp Domburg. Het was er druk en gezellig. Zaterdag was ik er zelf niet, maar dat was voor anderen een aansporing te meer om juist wel te komen, want binnen en buiten was Domburg stampvol. Zondag ging ik er eindelijk zelf kijken en luisteren. De muziek was wat je kon verwachten, de klassieke en misschien soms wat uitgemolken oude stijl-jazz, maar wel prima muzikanten. Ik wou dat ikzelf en OKK daar wat meer van hadden. Aan het publiek dat daar bij hoort, heb ik me ook weer mogen vergapen, want dat went nooit. Veel grijze kopkes, rode en gele broeken, gestreepte overhemden, Mc Gregor-truien en Gaastra jacks. De bijbehorende dames dringen de associatie op met jarige duivinnen: glanzende pluimen en slepende staarten. Allemaal wel heel erg nonchalant-netjes. Tussen dit jazzy publiek zowaar ook nog een paar andere verwaaide Westkappelaars.
Wat doe je als Westkappelaar als je je niet zo thuis voelt in het gezelschap? Dan loop je in de richting van de zee. En ook daar, bij het Badpaviljoen klonken de trombone, de saxofoon en zelfs de drums “as een urgeltje”. Maar ja het Badpaviljoen, dat heeft nogal een hoge drempel. Want je moest wel Viruly of Campert heten om er daar als Westkappelaar bij te horen. Maar de tijden veranderen ook wel eens ten goede. Samen met m’n echtvriendin heb ik me daar uiteindelijk onopvallend tussen de jongere ouderen kunnen mengen en zijn we neergestreken aan een tafeltje op het terras. Muziek, entourage, gastvrijheid, bediening en het tripelbiertje, ze waren allemaal best, zelfs al waaide het zo dat het schuim uit het glas vloog.
Domburg, voor velen dit weekend dus the place to be en terecht. Aagtekerke-Noord is hier de denigrerende kwalificatie, maar dat lijkt toch veel op afgunst. Want de weinigen hier aan de Zeeuwse kust die niets van de jazz gemerkt hebben, wonen –dat kan haast niet anders- allemaal in Westkapelle. Er was een tijd dat ook Westkapelle in het jazz-weekend van zich liet horen en spreken. Met weemoed herinner ik me de fabuleuze optredens van Mr. Boogiewoogie in het Kasteel. Maar nu zien onze horecaffers daar kennelijk allemaal geen brood meer in. Gemiste kansen. Grootste opgave voor de komende tijd: hoe krijgen we meer muziek op Wasschappel ?
20-9-2010
Letter
26-7-2010 Liberty Bridge
Liberty Bridge
Westkapelle heeft er een attractie bij. Tussen het Polderhuis en de tank op de zeedijk is de Liberty Bridge gebouwd. De brug is bedoeld als een eerbetoon aan de geallieerde militairen die zijn omgekomen bij de landing en de gevechten om Westkapelle in november 1944. Zij symboliseert de verbinding, de relatie van Westkapelle met de zee, de vrije wereld en met de mensen die daarvoor gevochten hebben. De brug is vrijwel geheel gebouwd door plaatselijke vrijwilligers. Ze gebruikten robuuste, zware materialen, die traditioneel ook gebruik werden voor paalhoofden en dijkbekleding. De brug is een sieraad geworden voor de omgeving. En niet alleen uiterlijk, ook de wijze van totstandkoming kun je een fraaie uiting van de Westkapelse cultuur en leefwijze noemen. Op dezelfde wijze en met dezelfde betrokkenheid als in het verleden de dijkwerkers aan “hun” dijk werkten, hebben de Westkapelaars de brug gebouwd. In korte tijd en met heel beperkte financiële middelen.
Op vrijdag 23 juli 2010 is de Liberty Bridge met prachtig zomerweer, met veel binnen- en buitenlandse genodigden en onder grote publieke belangstelling officieel en feestelijk geopend. Enkele Engelse veteranen, die in 1944 zelf bij Westkapelle zijn geland, verrichten de officiële openingshandeling. Het officiële gedeelte ging gepaard met de nodige militaire plichtplegingen. Maar ook Westkapelle zelf kwam aan bod. De brassband OKK speelde de volksliederen en de heiploeg heide de laatste paal. De toespraken hadden wel een hoog “Praise the Lord” gehalte. Tja.
Daarna begonnen de echte feestelijkheden, zoals dat in Westkapelle de gewoonte is. Plezier, muziek, gezang van “aawerwesse” en spijs en drank in overvloed.
Het bandje van dienst was een verademing en in deze sfeer en de ongedwongenheid kon op het eind van de avond een klein meisje van een jaar of 3 de show stelen.
Complimenten aan de initatiefnemers, de aanjagers en de werkers voor de brug en de prachtige dag.
26-7-2010
Letter
